List otwarty do Janusza Weissa

Poniższy List otwarty do Janusza Weissa napisałem z przekonaniem, że problem w nim poruszony zainteresuje jego, jako dziennikarza, który zawodowo pyta się urzędników o różne sprawy zgłaszane przez radiosłuchaczy.

Szanowny Panie Januszu,

Nazywam się Stanisław Olsztyn i na wstępie przedstawiając się, chciałem poinformować, że miałem przyjemność poznania pana osobiście. Przed laty byłem uczestnikiem teleturnieju Miliard w rozumie, który pan prowadził.

Z pewnością pan mnie nie zapamiętał, ponieważ nie odniosłem w nim sukcesu. Niemniej samo zakwalifikowanie się do Miliarda w rozumie i udział w nagraniu jednego z odcinków, poczytuję sobie za spory sukces.

Pana cenię jako dużego kalibru erudytę i dziennikarza profesjonalistę.

Słuchałem audycji realizowanych przez pana w Radiu Zet a obecnie, z uwagi na moje zainteresowanie dobrą książką, często słucham audycji Ene due like fake… o książkach naszego dzieciństwa nadawanej w radiowej Jedynce.

Piszę do pana jako słuchacz audycji Wszystko, co chciałbyś wiedzieć i nie boisz się zapytać.

Ja nie boję się i pytam:

Dlaczego prawo tak bardzo różnicuje, a w zasadzie dyskryminuje pracowników, którzy chcą przed sądem dochodzić swoich praw?

Chodzi mi o Art. 35 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 Nr 167 poz. 1398).

Podaję brzmienie interesującego mnie ust. 1

W sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 złotych wyłącznie od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Jednakże w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50 000 złotych, pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową.

Opiszę to na przykładzie:

Pracownik, którego roczne wynagrodzenie brutto wynosi 50.000 zł w przypadku wręczenia mu wypowiedzenia, składa do Sądu Pracy odwołanie i jest ono rozpoznawane bez pobierania opłat.

Natomiast pracownik, którego roczne wynagrodzenie wyniesie 50000,01 zł w przypadku złożenia takiego samego odwołania musi wnieść opłatę stosunkową, w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu tj. 2500 zł!

Dla mnie to rozbój w biały dzień, w majestacie prawa. Logicznie rzecz biorąc, powinno być tak jak z podatkiem.

Do pewnej kwoty jestem zwolniony lub płacę określoną, niższą stawkę, a wyższą stawkę płacę tylko od kwoty, która przewyższa podany próg.

Rozmawiałem dzisiaj z sekretarzem sądowym, który przyznał mi rację, ale powiedział jednocześnie, że interpretacja tego przepisu jest ustalona od lat, i oni muszą tak postępować. To rozumiem.

Dura lex, sed lex!

Jednak gdy wyszedłem z sądu przypomniała mi się pana audycja interwencyjna i postanowiłem zgłosić ten dyskryminacyjny przepis jako temat do dziennikarskiego rozpracowania.

Może Rzecznik Praw Obywatelskich mógłby zostać zobligowany do wyjaśnienia tej, moim zdaniem niesprawiedliwej społecznie interpretacji tego prawa.

Może jakaś skarga do Trybunału Konstytucyjnego? Jak przykładowy jeden grosz, może decydować o tak diametralnie różnym traktowaniu obywatela przez Sąd?

Moim zdaniem to ewidentna dyskryminacja ze względu na status majątkowy.

Zwracam uwagę, że w zdecydowanej większości spraw z zakresu prawa pracy, to pracownik jest stroną słabszą i pokrzywdzoną.

Jak czuje się ten pracownik, gdy Państwo, które powinno go chronić, już na początku drogi odwoławczej dodatkowo go karze?

Reasumując:

Tak jak słyszałem na antenie Jedynki, pan ma misję naprawy polskiej rzeczywistości i realizuje ją przy współudziale radiosłuchaczy.

Ja też od pewnego czasu mam misję naprawy bliskiej mi, olsztyńskiej rzeczywistości (choć nie tylko) i realizuję ją na swoim blogu kuprawdzie.pl.

Ponieważ wyspecjalizowałem się w pisaniu listów otwartych, to ten list do pana zamieszczę też na blogu.

Jeżeli zaszczyci mnie pan odpowiedzią, to też ją tam zamieszczę – niezależnie od jej treści – by uzmysłowić ludziom, że warto walczyć o poprawę naszego kraju i że nie jest to walka z wiatrakami 🙂

Pozdrawiam.

Stanisław Olsztyn, Olsztyn, 09.05.2014 r.

04 luty 2015 r. – do dzisiaj Janusz Weiss nie odpowiedział. Cóż, chyba ma sprawy ważniejsze do omawiania na antenie radiowej. Wkrótce tak jak napisałem wyżej, zwrócę się w tej sprawie do Rzecznika Praw Obywatelskich. Pani prof. Irena Lipowicz musi odpowiedzieć dla obywatela.

13 luty 2016 r. – niestety, minął kolejny rok, a ja nie napisałem w tej sprawie do Rzecznika Praw Obywatelskich. Zastanawiam się: czy w ogóle warto gdziekolwiek pisać list otwarty? Chyba tylko tak pod publikę. Pożyjemy, zobaczymy. Czy jeszcze będę miał ochotę na takie dzieła? 😉