“Powstanie Warszawskie” pierwszy na świecie dramat wojenny non-fiction!

Wybrałem się na film Powstanie Warszawskie, przede wszystkim dlatego, że jestem i czuję się całym sercem Polakiem. Moją Ojczyzną jest POLSKA, z niepokonaną stolicą WARSZAWĄ.

Czego oczekiwałem po tym filmie?

Chciałem poczuć atmosferę, która panowała w Warszawie w tamtych strasznych dniach Powstania w 1944 roku.

Wiedziałem, że jest to film fabularny, zmontowany z ręcznie i komputerowo naprawionych i podkoloryzowanych, autentycznych kronik filmowych.

Nie ma w filmie ani jednej sceny, dokręconej współcześnie i to jest podstawowy walor tego filmu.

Autentyczność.

Rzeczywiście widzimy Warszawę w dniach powstania. Warszawę i warszawiaków.

Widzimy piekarzy, lekarzy, kucharzy, księży i bawiące się dzieci. Widzimy także walczących powstańców i wojenne żniwo tej walki. Widzimy barykady Warszawy i trupy.

Przed nami na kilka sekund pojawiają się bohaterowie tej opowieści. Pojawiają się i znikają.

Moja refleksja:

Nie ma czasu, aby tych bohaterów polubić, czy przeżyć ich los. Z całej plejady postaci najbardziej utkwił mi w pamięci obraz… pieska.

Mały, czarny z dużymi uszami. Od pierwszej sekundy go pokochałem. Mógłbym go zabrać do domu.

Niestety, puenta refleksji jest taka, że pewnie został w końcówce powstania… aż nie chce mi się o tym pisać.

Fabularną klamrą spinającą te autentyczne zdarzenia udokumentowane na taśmie filmowej, jest wymyślona przez Jana Komasę historia dwóch braci: Karola i Witka.

Mają oni za zadanie udokumentować, na taśmie filmowej, trwające właśnie Powstanie Warszawskie.

Chcą wywiązać się z powierzonego im zadania, ale też chcą walczyć!

Dokumentują życie ludności cywilnej i cały czas dążą do przyłączenia się do oddziałów powstańczych, by być jak najbliżej pierwszej linii walki.

Reasumując: można stwierdzić, że zadanie powierzone wykonali, ponieważ teraz my widzimy Powstanie Warszawskie ich oczami.

W mojej 5-łezkowej klasyfikacji przyznaję filmowi “Powstanie Warszawskie” 3 łezki. Przede wszystkim za realizm… autentyczność!

W hołdzie powstańcom ten film powinien obejrzeć każdy patriota.

Oglądając film, cały czas miałem w głowie utwór szwedzkiego zespołu Sabaton Uprising.

Chylę czoła przed muzykami i autorem klipu, że tak pięknie, artystycznie uhonorowali naszą stolicę i powstańców. Polecam!