El Comandante Fidel Castro nie żyje! Nic się nie stało!
Komendant i przywódca rewolucji kubańskiej zmarł wieczorem o godz. 22.29 – powiedział wczoraj Raul Castro – brat Fidela – w kubańskiej telewizji. Dodał: Zgodnie z wolą wyrażoną przez towarzysza Fidela, jego szczątki zostaną poddane kremacji we wczesnych godzinach rannych w sobotę.
Każdy dziewięćdziesięciolatek powinien już się spodziewać przejścia na tamten świat. Jednak w przypadku Fidela Castro sprawa nie była tak oczywista.
Tego przywódcę i ojca narodu kubańskiego, próbowano wyprawić na łono Abrahama 638 razy! Bezskutecznie.
El Comandante wytyczał kierunki rozwoju Kuby, przez ponad 50 lat i dożył spokojnej starości. Dzięki czemu? Dzięki temu, że był skłonny przekazać swoją realną władzę w ręce brata.
Mało tego. Już jest ustalone, kto będzie rządzić Kubą po Raulu. To się nazywa… władza z rączki do rączki.
Faktycznie od 10 lat El Comandante był tylko maskotką reżimu. Jednak znaczenie symboliczne El Comandante znacznie wykraczało poza granice Kuby. Wszystkie kraje Ameryki Łacińskiej miały i nadal postrzegają El Comandante za Dawida w walce z Goliatem – USA.
Nikomu w porównywaniu Fidela do Dawida nie przeszkadza fakt, że biblijny bohater jednak zwycięża Goliata, a Kuba jest skazana na porażkę w walce z USA.
Jednak dla mitu liczy się… wieloletni opór przed hegemonią USA. Mit ten wyrósł na kłamstwie i krwi narodu kubańskiego. Wszyscy mieszkańcy Kuby od ponad półwiecza żyją w kłamstwie.
Na ustach Fidela Castro było dobro proletariatu i zniszczenie kapitalizmu. Jak to się kończy… Polacy wiedzą doskonale.
Tragiczne jest to, że mit pączkuje po śmierci “bohatera”. Teraz, szczególnie poza Kubą, będzie rozkwitał sentyment do El Comandante. Porównałbym go do sentymentu, jakim się cieszy u nas Edward Gierek.
Bo przecież za Gierka byliśmy najweselszym barakiem w obozie socjalistycznym. No tak… wielu miało się bardzo dobrze i mało już kto pamięta, że temu socjalistycznemu obozowi było bliżej do obozu koncentracyjnego niż wypoczynkowego!
El Comandante Fidel Castro ojciec narodu kubańskiego nie żyje! Nic się nie stało! Tragiczne jest to, że śmierć dyktatora niczego nie zmienia w sytuacji Kubańczyków.
Ku Prawdzie: Dziękuję! Cóż… każdy sam sobie wybiera bohatera! I to jest wolność! 😆
Ku Prawdzie: Dziękuję! Cóż… każdy ma swoje porównania! I to jest wolność! 😆
Ku Prawdzie: Dziękuję! Kuba wyspa jak wulkan gorąca! 😆
Ku Prawdzie: Dziękuję! Niestety, żyję wystarczająco długo, żeby całą władzę Gierka doskonale pamiętać 😉 Pamiętam nawet jak SB rozpytywało się o mnie… ale mi krzywdy nie zrobili 👿 Może i szkoda… byłbym kombatantem… 😆
Ku Prawdzie: Dziękuję! Pewnie trochę poczekamy… ale jest pewność, że krócej niż 50 lat 👿
Ku Prawdzie: Dziękuję! Proszę przeczytać choćby komentarze powyżej… sentymentalnych ludzi w Polsce nie brakuje 😆
Ku Prawdzie: Dziękuję! Jak to łatwo przechodzi się do porządku dziennego nad krzywdą i śmiercią innych! Grunt, że MY “biedy nie klepaliśmy” a że inni – w tym czasie – byli katowani i mordowani za dążenie ku wolnej Ojczyźnie (Polacy, Czesi, Węgrzy, NRD itp.) … to nie nasza sprawa 👿 Obóz stworzony przez ZSRR był obozem koncentracyjnym dla wszystkich “podbitych” narodów i tylko pranie mózgów spowodowało, że niektórzy z nas uważają go, za obóz wypoczynkowy 👿 Kapo i ich potomkowie do końca swoich dni, będą wyśmiewać tych, którzy widzą ich… zaprzaństwo 👿 😆
Ku Prawdzie: Dziękuję! Gdzie człowiek czuje się najbezpieczniej? To już dawno udowodniono. Człowiek zniewolony czuje się najbezpieczniej w dyktaturze. Dyktatura zapewnia miskę strawy, spokój i bezpieczeństwo dla swoich bezwolnych więźniów-poddanych! Więźniom pozostaje nieoceniona, bezgraniczna NADZIEJA na lepsze jutro 😆 Aaaaaa zapomniałem o optymizmie! Kubańczycy to latynosi… i u nich optymizm umiera ostatni, po nadziei 😆
