Irena Tyman i Henryk Krzyszczak – kombatanci Armii Krajowej – mianowani na wyższe stopnie!
Decyzją Ministra Obrony Narodowej na stopień majora mianowani zostali kpt. Irena Tyman oraz kpt. Henryk Krzyszczak. Wręczeń aktu mianowania dokonał Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie płk Tomasz Ciechacki. Uroczystości odbyły się dzisiaj, w miejscach zamieszkania mianowanych kombatantów AK.
W uroczystościach udział wzięli ppłk Łukasz Buczkowski – dowódca 45 batalionu lekkiej piechoty w Olsztynie oraz mjr Arkadiusz Mojsik – zastępca Wojskowego Komendanta Uzupełnień w Olsztynie – przedstawiciel terenowego organu administracji wojskowej, procedującego wnioski o mianowanie.
Wojska Obrony Terytorialnej identyfikują się z żołnierzami polskiego podziemia. Łączy nas misja i terytorialność w działaniu.
Dziś jako kontynuatorzy misji, pamiętamy o naszych bohaterach, z którymi dane nam jest jeszcze tworzyć przyszłość, wysłuchać żywych lekcji historii.
– mówi ppłk Łukasz Buczkowski.
Pomysłodawcą przedsięwzięcia – z okazji powstania Armii Krajowej (14 lutego 1942 r.) – był gen. dyw. Wiesław Kukuła – Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej.
Wojska Obrony Terytorialnej z dumą dziedziczą tradycje Armii Krajowej.
Patronem warmińsko-mazurskich Terytorialsów jest dowódca 3 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, kpt. Gracjan Klaudiusz Fróg, jeden z najzdolniejszych oficerów walczących o wolną Polskę.
Mianowani na wyższe stopnie oficerskie zostali także warmińsko-mazurscy kombatanci: Lucjan Deniziak, Jadwiga Łubniewska, Wanda Bortkiewicz i Adam Jaworski.
Major Irena Tyman
Urodziła się w 1921 roku w Wilnie. Działalność konspiracyjną – jako łączniczka – rozpoczęła w 1941 roku, wstępując do ZWZ-AK.
Do jej obowiązków należało dostarczanie broni, amunicji, ukrywanie rannych oraz pośredniczenie w korespondencji między partyzantami i ich rodzinami.
Funkcje konspiracyjne wykonywała przeważnie na rzecz 6. Wileńskiej Samodzielnej Brygady Partyzanckiej ,,Tońki” – ,,Konara”.
Od 1944 roku odpowiadała za utrzymanie łączności pomiędzy Komendą Okręgu AK w Wilnie a dowództwem oddziałów w Dziewieniszkach.
Po zdradzie sowieckiej w lipcu 1944 roku, utrzymywała kontakt pomiędzy Wilnem a jednostkami partyzanckimi w Puszczy Nackiej.
W tym czasie została zatrzymana przed NKWD za pomoc w przewożeniu chorego Czesława Dębickiego (,,Jaremy”) – dowódcy Zgrupowania 3. Po jakimś czasie zwolniona z aresztu, osiedla się w Kozich Laskach koła Nowego Tomyśla.
17 lipca 1945 roku zostaje ponownie aresztowana przez NKWD za udzielenie pomocy rannemu dezerterowi z LWP. Sąd Wojskowy skazuje Irenę Tyman na 2,5 roku więzienia.
Na mocy amnestii 3 grudnia 1945 roku wychodzi na wolność. W 1947 roku zdaje egzamin dojrzałości oraz wychodzi za mąż za Jerzego Tymana – żołnierza 6. Brygady.
Nękana przez Urząd Bezpieczeństwa często musiała zmieniać miejsce zamieszkania. Dopiero w 1958 roku osiedliła się w Stawigudzie, gdzie pracowała jako nauczyciel do 1976 roku i mieszka do dziś.
Major Henryk Krzyszczak ps. Dąbek
Urodził się 1 stycznia 1923 roku. Był żołnierzem VI Wileńskiej Brygady Armii Krajowej – 4 Kompania Szkolna. W czasie konspiracji ukończył tajną szkołę podchorążych.
Brał udział w akcji Burza, w tym przy wyzwalaniu Wilna w operacji Ostra Brama. W czasie partyzantki w stopniu plutonowy-podchorąży.
Aktualnie jest aktywnym działaczem organizacji kombatanckich.
Często bierze udział w wydarzeniach historycznych i spotkaniach z młodzieżą, dzieląc się w barwny sposób wspomnieniami oraz przybliżając bogatą wiedzę dotyczącą oręża polskiego.
Jest członkiem Niezależnego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
